Weglopen

Kim wordt achterna gezeten. Door een schim. Kim is zich bewust van die verontrustende aanwezigheid. Er zit iets achter hem aan. Hij weet niet precies wat het is. Kim rent weg. Maar de schaduw blijft hem achtervolgen. Het lijkt wel een wedstrijd. Feilloos weet de achtervolger waar Kim heen gaat. Kim probeert harder te rennen, maar hij lijkt juist langzamer te bewegen. Alsof zijn voeten vastzitten in de modder. Zijn hele lichaam beweegt als in slow motion. Dat wat Kim achtervolgt komt steeds dichterbij. Kim kan niet ontsnappen. Het doolhof waarin hij zich bevindt sluit zich om hem heen. Kim kan geen kant op. Hij probeert te springen, opzij te bewegen, maar hij ontkomt niet aan de andere aanwezigheid.

Nét wanneer de schim hem lijkt in te halen, houdt de droom op. Het is de droom die hem plaagt door steeds terug te keren. Kim vat het op als een signaal. Hij rent als het ware weg voor een confrontatie. De confrontatie met zijn verleden. De pijn, boosheid, en het verdriet die gepaard gaan met het accepteren van zijn adoptie. Het is hem een blok aan het been. Het staat hem in de weg. De angst voor de confrontatie die Kim achtervolgt moet hij recht in de ogen aankijken en overwinnen. Of in ieder geval er mee leren leven. Ervoor weglopen heeft geen zin. Dat is doen alsof het niet bestaat. Sinds hij actief bezig is zijn adoptie te verwerken, is de droom niet teruggekeerd.

Lees verder:
Omgaan met mijn adoptie
Nazorg: Psycholoog
Naam wijzigen
Kim van Oranje
Kim gaat naar Nederland